در جستجوی علم دست نوشته های ذهنم که به جای کاغذ مچاله شده بر پهنای دریای وب نوشته می شود، تا هم فکرم آزاد گردد و هم در مصرف کاغذ صرفه جویی
همیشه از بچگی دوست داشتم اینجوری دوچرخه سواری کنم و فکر می کردم خیلی ساده است، ولی واقعا یک چالش خاصه بخصوص جاهایی که میزان شیب زیاد باشه و شعاع دایره کم. اگر زود به سمت پایین برنگردی یا فرمون رو یه کم دیر بچرخونی، تعادلت رو از دست می دی یا اینکه روی دیواره سر میخوری و به راحتی زمین می خوری. از این زمین ها توی پارک چیتگر بود ولی به نظرم خیلی مدل ساده شده بود و این زمین واقعا آدم رو با خودش درگیر میکنه.
برای حرکت دوچرخه باید رکاب زد ولی بعضی جاها امکان رکاب زدن نیست چون رکاب به زمین گیر میکنه. حفظ تعادل، هماهنگی بین عملکرد و تصمیم قبل از انجام یک حرکت تو فضای بسیار محدود و زمان کم لذت بخش ترین قسمت این تفریحه.
