در جستجوی علم دست نوشته های ذهنم که به جای کاغذ مچاله شده بر پهنای دریای وب نوشته می شود، تا هم فکرم آزاد گردد و هم در مصرف کاغذ صرفه جویی
بالاخره امروز نمره های پروژه برنامه نویسی اعلام شد…
از 15 شدم 13… البته بالاترین نمره ای هم که استاد داده 14 بوده…
اما امروز برای استادم متاسف شدم، که نمره پروژه من رو با بعضی از کسانی که برنامه هاشون اصلا کار نمی کرد برابر داده…
البته من نمره کافی و اون چیزی که حقم بوده رو گرفتم… اما من 3 بار برنامه ام رو از اول نوشتم، تا دقیقا اون چیزی که استاد میخواست در بیادش… اگه میدونستم میتونم یه برنامه که حتی کار نمی کنه تحویل بدم و همین نمره رو بگیرم وقتم رو صرف دیجیتال و دیتابیس می کردم…
اینجاست که به این نتیجه می رسیم:
” یک استاد دانشگاه باید سواد آکادمیک داشته باشه… سواد آکادمیک در دانشگاه تولید میشه نه در شرکت های تجاری… “
وقتی یک استاد با سطح سواد لیسانس به همراه 5 مدرک معتبر مایکروسافت میشه استاد برنامه نویسی، توقع بیشتری نباید داشت… استاد حتی اگر خدای برنامه نویسی هم باشه (که هست) باز آکادمیک نیست…
آرزوی من، موفقیت آن هاست…
majid jan in Iphone download nemishe che kar konam? 😉