قصه دوم:

دفعه قبل که به فرودگاه آمده بودیم بیش از 30 دقیقه فقط برای چک کردن پاسپورت معطل شدیم، بنابراین این بار تصمیم گرفتیم کمی زودتر به این بخش مراجعه کنیم که با وارد شدن به کانتر چک پاسپورت در کم تر از 5 دقیقه بدون هیچ مشکلی از گیت عبور کردیم… تقریباً 30 دقیقه به زمان باز شدن درب های هواپیما برای پذیرش مسافر زمان بود که بر روی صندلی هایی که جلوی درب بود نشستیم و کمی با هم مشغول صحبت شدیم تا متوجه گذشت زمان نشویم… زمان اعلام سوار شدن گذشت اما خبری نشد و در حالی که دوستان چک بلیط پشت کانتر بودند اما هیچ کس بلیط ها را چک نمی کرد… علت ساده بود… چک کردن بلیط ها توسط دستگاه باید صورت می پذیرفت و دستگاه دقیقاً در لحظات آخر خراب شده بود… البته برای من این اتفاقات عادی بود، اما تعدادی از مسافرین از این تاخیر در پذیرش گلایه داشتند که با مساعدت مسئول بخش بدون چک کردن بلیط توسط دستگاه، مسافران سوار بر هواپیما شدند… هواپیما از تهران به مقصد ابوظبی معمولاً بدون صندلی خالی پرواز می کند و مسافران زیادی را با خود به ابوظبی میبرد… پرواز الاتحاد به دلایل مختلفی انتخاب شده بود… از نظر ایمنی جزء بهترین خطوط هوایی است، از نظر قیمت ارزانترین پرواز به کوالالامپور، از نظر کیفیت پرواز هم رده پرواز امارات هواپیمایی الاتحاد دارای 4 ستاره از سازمان هواپیمایی جهانی است ( هواپیمایی امارات نیز 4 ستاره است). هواپیما با 5 دقیقه تاخیر تهران را به مقصد ابوظبی ترک کرد… ایرباس A320 الاتحاد در بخش اقتصادی با دو ردیف صندلی 3 تایی طراحی شده است. مهماندارها در مقاطع زمانی مختلف با لباسهای مختلف حاضر می شوند و تقریبا در طول پرواز 2 ساعت و 45 دقیقه ای 4 بار لباس خود را تغییر می دهند… در ابتدای پرواز با یک ظرف آب معدنی 150 سی سی پذیرایی شدیم و سیستم تهویه از ابتدای ورود به هواپیما تا زمان نشستن فعال بود… همچنین بر روی صندلی هر نفر یک بسته شامل یک عدد Earphone (شبیه هندزفری موبایل) به همراه دو عدد چوب پنبه قرارداشت که شما می توانستید صدای اسپیکر هواپیما را داخل گوشی بشنوید و یا از موزیک های عربی، رپ، کلاسیک و یا قرآن که بر روی کانالهای مختلف دستگاه مخصوص پخش می شداستفاده نمایید. همسفری که کنار ما نشسته بود خانم مسنی بود که مقصدش کوالالامپور بود و برای دیدن فرزند پسرش که دانشجوی دانشگاه Limkokwing بود مسافرت می کرد… در طول پرواز یک وعده غذای گرم، که برنج با مرغ و یا برنج با گوشت بود به انتخاب مسافران سرو می گشت که ما چون در اواخر هواپیما نشسته بودیم برنج با مرغ فقط 1 عدد مانده بود که آن را هم تقدیم همسفر خانم کردیم و ما 2 نفر برنج با گوشت گرفتیم… از اونجایی که من به اصطلاح آدم بد غذایی هستم و طعم ادویه عربی رو اصلاً نمی پسندم با خوردن 2 قاشق از غذا منصرف شده و به خوردن ما بقی لوازم داخل جعبه که شامل بیسکویت، کرم کارامل و آب پرتقال مشغول شدم و از خوردن سالاد فصل هم معذورم (دوست ندارم) !!! به همراه غذا نوشیدنی هم سرو می شود که انواع و اقسام مختلف دارد و به انتخاب مسافر می باشد… بعد از سرو غذا نوبت به چای یا قهوه رسید که در کنار قهوه در صورتی که تمایل داشته باشید یک عدد شیر که فکر نکنم مقدارش به اندازه 10 میلی لیتر هم بود همراه با شکر سفید یا قهوه ای! توزیع می نمودند که من چون میزان شیر و شکرم بیشتر است درخواست شیر و شکر بیشتر کردم…
هواپیما در ابوظبی به زمین نشست و پس از طی حدود 10 دقیقه بر روی باند فرودگاه با سرعت 15-20 کیلومتر در ساعت به نزدیکترین محل پیاده شدن مسافرین رسید که پلکان و اتوبوس ها منتظر مسافرین بودند… فاصله ای که اتوبوس ها تا ترمینال ترانزیت طی میکردند چیزی کم تر از 100 متر بود.
رطوبت هوا بسیار بالا بود شاید چیزی در حدود 80% … پس از پیاده شدن ابتدا به سمت نمازخانه رفتیم و نماز خواندیم… از آنجایی که زمان ترانزیت پرواز ما حدود 7 ساعت بود بهترین کار استراحت کردن در فرودگاه کوچک اما تقریباً مجهز ابوظبی بود… تعداد بسیاری صندلی به همراه تعدادی کامپیوتر متصل به اینترنت برای استفاده آن دسته از افرادی که لپ تاپ یا انواع PDA به همراه ندارند، در طبقه اول قابل دسترس است.
ساعت حدود 20 و تا ساعت 2:45 زمان زیادی باقی بود… پس استراحت می کنیم…
ادامه دارد…