در جستجوی علم دست نوشته های ذهنم که به جای کاغذ مچاله شده بر پهنای دریای وب نوشته می شود، تا هم فکرم آزاد گردد و هم در مصرف کاغذ صرفه جویی
نمی دونم چرا بعضی از آدم ها اینطور رفتار می کنند. منظورم آدم هایی هست که یا خودشون می دونند و نمی خواهن دیگران رشد کنند و یا خودشون نمی دونند و باز مانع رشد دیگران میشند و به اونها حسادت میکنند… سعی می کنند برای رقیبشون و یا حریفشون دردسر درست کنند تا مانع رشد و پیشرفتش بشند… یه عده هم برای خودشیرینی زیر آب دوست و رفیق و هموطنشون رو جلوی غریبه و خارجی می زنند تا برای خودشون سکوی پرتابی درست کنند… تو همین دانشگاه خودمون… یه سری از بچه ها زیر آب بچه های دیگر رو پیش استاد می زنند تا استاد متوجه بشه که هر 2 آدمهای خوبی نیستند.. چه اونی که کار اشتباه انجام میده و چه اونی که زیرآب میزنه و این رو میزاره پای حساب همه ایرانی ها…
من معمولا در مواجه با این افراد تا جایی که ضربه آنها مهلک و اساسی نباشه سکوت اختیار می کنم چون معتقدم خدایی هم هست و انسانها رو به راه راست هدایت می کنه… درسته از کنار این موضوعات به سادگی گذر می کنم اما همیشه این فکر در ذهنم جریان داره و همیشه ذهنم درگیر این حاشیه هاست… بعضی ها هم از این رفتار من سو استفاده می کنند… چون میدونن رفتار من در قبال حرکت های آنها سکوت هستش سعی میکنن با این روش مانع رشد من بشن… یعنی فکر میکنن با دوز پایین مشکلات اما متناوب میتونن سد راه من بشن… این موضوعات دقیقا در روزهای منتهی به امتحانات به اوج خودش میرسه تا شاید بتونه اثر بخش باشه…
اما دوستان من بدانید و آگاه باشید که این بید عزم خودش رو برای رسیدن به هدفش جزم کرده و با این بادها نمی لرزه… فقط کمی تفکر کنید و وجدان را قاضی… من نه مانع پیشرفت تو می شم و نه دوست دارم تو رو بخاطر آنچه که لایقش نبودی پیش هرکس خراب کنم… من اگر عامل رشد تو نباشم مطمئن باش مانع سقوط و انحرافت بودم، هستم و خواهم بود…
پ.ن: آدم فروشی هرگز کار خوبی نیست… مجازات آدم فروش، تنهایی است…
